Stadsgedicht 5

Veilige haven

Buitengaats

zijn ze tegendraads
de gore wind
brengt torenhoge golven tot aan lippen
laat magen draaien totdat alles kolkt
te trots
worden darmen over bakboord gekotst

kompas kapot
op gevoel terug

binnen in de singel
bewegen eenden als eeuwen geleden
tussen dobberende bootjes
schreeuwen meeuwen
zoekend naar voedsel
daar waar water spiegelt

en zacht tegen de kale kade klotst

in de veilige haven
vergeet men soms te varen
kabbelen levens
nutteloos hulpeloos
voorbij

Marco van der Bij, 27-04-2013