Stadsgedicht 4

Twee minuten

De trompet schreeuwt het uit
tromgeroffel imiteert mitrailleur geluid

dood
stil
twee minuten

waar we
stug staren naar de starre grond
die hun lichamen vredig bewaard
wegdromen
omhoog
waar legers wolken
zich zielsgraag terugtrekken

gisteren nog vochten ze hier
om kleur, geloof en macht
gebruikten ze terreur, roof en kracht
misbruikten ze kennis
om altijd wel ergens
bommen te laten barsten
ik vraag me af.........

doodse stilte
twee minuten maar

kerkklokken luiden verlossend
het antwoord
omdat
“opdat we nooit mogen vergeten”
nog steeds
om  gelijkheid, vrijheid en respect
zou moeten gaan

Marco van der Bij, 22-04-2013

De goedbezochte traditionele herdenking op de meeuwenlaan trof Marco en sterkte zijn onbegrip voor alle motieven die leiden tot geweld, hij las daar het bavenstaande stadsgedicht voor.