Portret van Hans Hagen

Theo Aarsen heeft in de vorm van een interview, geplaatst in de nieuwsbrief van de Kunstkring, een indringend portret weten te maken van de, sinds kort, ex voorzitter (2012-2015) Hans Hagen. Theo weet treffend neer te schrijven wat Hans belangrijk vind en vond als voorzitter, als kunstenaar en als mens.

Interview met Hans Hagen,

Wie het gezellig ingerichte atelier van Hans binnentreedt, komt langs een schilderij met daarop de Javaanse edelman Diponegoro. Het schilderij, 2010, valt op door een aantal verticale zwarte balken over
het portret. Hans vertelt dat dit het laatste was in een serie van veertien schilderijen over genocide. De zwarte balken, een soort warcode, zijn in een tijdlijn geplaatst en de dikte daarvan is een indicatie van het aantal omgekomen slachtoffers in de Indonesië archipel.

In 2010 kreeg Hans ter gelegenheid van 65 jaar Bevrijding zijn eigen solo-expositie

"Gezichten, Onuitwisbaar", in het Stadsmuseum over dit onderwerp. Met schilderijen met slachtoffers uit Suriname, Tibet, Cambodja etc. Er verscheen in het kader van deze expositie ook een boekje van de
hand van Karel van den Bosch en Karel Maartense, dat via KUVO op de Woerdense basisscholen werd uitgereikt. Wat me opvalt is dat Hans niet alleen het schilderen, maar ook educatie belangrijk vindt. En
nu vijf jaar later was hij de stuwende kracht achter het basisscholenproject met de Woerdense landschappen en stadsgezichten.

De kunstenaar Hans Hagen
We gaan wat verder terug in de tijd. Het was 1992, toen Hans geraakt werd door een prachtige expositie van Leo Gestel in het Singer in Laren. Later in het gesprek komen we uiteraard op Gestel terug.
Belangstelling voor kunst had hij al van jongs af aan. Pas in november 2006 begon hij daadwerkelijk te schilderen. Hij volgde in de periode 1970-1978 in Amsterdam, Utrecht (Artibus)
en Maastricht cursussen tekenen en schilderen en tijdens zijn werk als voorzitter van de raad
van bestuur van het Zuwe Hofpoortziekenhuis was hij al veel met beeldende kunst bezig. Bij
zijn afscheid kreeg hij wat “spullen mee” om te schilderen en van vroeger had hij nog wat tubes liggen.
Eerst heeft hij een jaar op de maandagochtend in het Bredius geschilderd om wat uit te proberen.

Toen hij vond dat hij voldoende vorderingen had gemaakt, stapte hij in januari 2008 na een gesprek met de toenmalige voorzitter Gerrit Luidinga en Roel van de Bij over naar de Kunstkring. Al in 2010 belandt Hans in een plotseling vacant komende voorzittersstoel, maar zijn creatieve ambities liepen gewoon door.
Hans is geen stilzitter. In de afgelopen jaren schilderde hij veel en goed. Dat valt je meteen op,
wanneer je zijn huis binnenkomt, het mooie schilderij van de lezende Maria ziet of zijn website bezoekt http://www.hans-hagen.nl

Niet alleen in de Kunstkring is hij actief met schilderen en graveren, hij schildert ook met een vriendenclub KURK in Kockengen en daarnaast zuigt hij vakanties gulzig de indrukken en impressies op. Regelmatig was hij met Maria op vakantie in Vargestz in Hongarije waar hij het schilderij maakte dat hiernaast is afgebeeld. Op vakanties gebeuren mooie en onverwachte dingen. In Italië viel het hem weer eens op hoe zij hun groten eren met standen borstbeelden. Zo werd het idee geboren om een borstbeeld te laten maken van Gestel die we in Nederland met enige trots de mooiste modernist zijn gaan noemen. Dit jaar is Gestel weer terug in Laren en vanaf 17 juni is hij na lange tijd ook terug in Woerden.

De voorzitter Hans Hagen
Hans wordt in 2010 voorzitter in het bestuur dat inmiddels al veel ervaring heeft en dat is
maar goed ook. Het is die eerste jaren niet gemakkelijk. Er zijn wisselende bestuurders met
nieuwe visies en ander beleid op het gemeentehuis. De subsidiekraan, die het mogelijk maakte dat de Kunstkring in de Havenstraat haar atelier en expositieruimte kon hebben, wordt door de gemeente volledig dichtgedraaid.
Het bestuur moet daarom in september 2011 snel op zoek naar een nieuwe locatie. Na een
overwintering in het gebouw van Radix-Veerman op de Edisonweg en een stevige zoektocht
neemt de vereniging haar intrek in een eigen gehuurde accommodatie in Kamerik. Het was
Tineke Hoepman die contacten had met de “kaasboer”. Zij mailde naar Hans dat er opslagruimte te huur was, die mogelijk geschikt kon worden gemaakt als atelier. Na een gesprek van Hans en Bep Cherillo met Anita den Hollander was de zaak snel rond. In juni 2012 trok de vereniging er in.

Hans vind het belangrijk om leden via ledenvergaderingen zo goed mogelijk mee te nemen. Hij
vertelt daarover: “Het was voor mij na amper een jaar lid te zijn best wel een opgave om in te
schatten wat leden zelf willen. Je kent immers lang niet alle leden. Ik heb eerst een aantal leden thuis bezocht en aan diverse activiteiten deelgenomen om een betere inschatting te maken. Ja, Bep kent natuurlijk iedereen in de vereniging, maar ik wilde toch ook zelf graag de wensen van de leden kennen.
In een vereniging als de onze moet iedereen betrokken worden of in ieder geval de kans kri jgen om mee te praten”

Veranderingen
De vereniging heeft in zijn ogen in de afgelopen jaren belangrijke veranderingen doorgemaakt.
Als eerste noemt Hans: “de zelfstandigheid, het niet meer afhankelijk zijn van anderen, zeker
niet van de overheid. Onafhankelijkheid past goed bij kunstenaars en dus ook bij hun vereniging, maar binding tussen de leden onderling helpt wel om vooruit te komen”. Zo’n uitspraak
past ook goed bij Hans, zoals wij hem hebben leren kennen.

Een ander belangrijk punt voor hem was het verkrijgen van de ANBI-status: “We kunnen met
de ANBI-status ook veel meer een open vereniging worden. Minder gesloten en naar binnen
kijkend. Het geeft meer mogelijkheden tot diversiteit, 3D-kunst krijgt kansen en ook het fotografencollectief. Het is toch mooi zoals Didi Mooiman en Aart Sliedrecht dat oppakken. Je kunt zulke
nieuwe initiatieven niet opleggen, dat moet gewoon groeien, dan is er pas levensvatbaarheid.
Lukt het niet, jammer dan. Er zijn voldoende andere dingen te doen binnen onze vereniging.
Mocht de behoefte er zijn om te gaan beeldhouwen met een groepje, dan zijn onze contacten
met Gaëtane Scholten goed genoeg om bij haar zoiets te organiseren”

We hebben in de afgelopen jaren veel kunnen doen aan de expositiemogelijkheden van de leden. Eenmaal in de drie jaar een uitgebreide expositie van leden van de Kunstkring in het Stadsmuseum, een doorlopend contract voor exposities met Rodenburg en de Regiobibliotheek, de voor- en najaarsexpositie bij Mariëtte van Slagmaat. Daarnaast hebben we met Voorne tussentijdse uitwisselingen. Daarmee is veel bereikt en de leden maken er goed gebruik van.

Hoogtepunten
Waar heb je nu het meest plezier aan gehad. Hans weet veel te noemen.
Er is in de afgelopen jaren een prima band ontstaan met het Stadsmuseum. Enkele jaren geleden kwam dat tot stand door de goede samenwerking met de toenmalige conservator Floor de Graaf. Zij maakte het mogelijk dat we drie jaar geleden met een geweldige expositie van ieders beste werk in het museum onderdak kregen. Een professionele stap was om voor exp osities als deze een onafhankelijke beoordelingscommissie in te stellen. Ook de nu lopende expositie van de Woerdense landschappen en stadsgezichten mag er weer zijn.

Een van de hoogtepunten was natuurlijk het 45-jarig bestaan in 2014.
“Wat een feest was dat om zoveel oud-leden en belangstellenden bij elkaar te hebben. Van heinde en verre kwamen ze naar ons atelier om dat te vieren. Over enkele jaren moeten we het 50-jarig bestaan op zeker zo uitbundige wijze vieren”.
Eerder in het gesprek kwamen de namen al langs van Leo Gestel en Floor de Graaf. De ingeving op vakantie in Italië gaat er toe leiden dat in juni dit jaar een buste van Gestel in de tuin van de Petruskerk wordt onthuld. In nauwe samenwerking tussen Floor, Hans en met ondersteuning van Bep Cherillo en
Maarten Pieterse wordt dit voor Hans een nieuw hoogtepunt. O

p de afbeelding hiernaast een linosnede die Hans van Leo Gestel maakte. En dan Jan Huffener.

Vanaf de boekenplanken in de werkkamer/atelier van Hans roepen de aansprekende namen
je toe. Veel grote meesters, te veel om op te noemen, Rembrandt, Monet en Picasso  en natuurlijk Gestel. En daartussen staat ook onze kleine, bijna 90-jarige meester uit Woerden. Hans vertelt met
veel warmte over zijn bezoeken aan Jan en Lenie Huffener en samen met hem aan Co Westerik. De totstandkoming in 2012 van het boek “Jan Huffener, een geboren tekenaar” was een
echt hoogtepunt. Wat een feest om ons erelid zo in de bloemetjes gezet zien worden door de
burgemeester

In de afgelopen twee jaar waren er succesvolle uitwisselingen met onze vrienden uit Steinhagen. Niet alleen succesvol, Hans noemt het hartverwarmend, zoals onze verenigingen met elkaar omgaan. Hij hoopt vurig dat dit ook zo zal blijven. Belangrijk die contacten met Steinhagen en kijk eens of er in België ook zulke leuke lui zitten, voegt hij me toe. Ook zijn er zaken binnen de vereniging die hem boeien.
Hans: “Het feit dat we nu werkbesprekingen hebben; het lag in het verleden best moeilijk als een ander wat van jou werk zou mogen vinden. Maar feedback geven naar elkaar is juist zo belangrijk. Je kunt nog zo veel van elkaar leren. Als ik zie hoe enthousiast men is dat Ido Vunderink weer een serie workshops gaat geven. De zaal is dan helemaal vol. Iedereen wil erbij zijn.

De fles Merlot is al ver over de helft. Het is na elven en we ronden af. “Ik heb het voorzitterschap met veel plezier gedaan, eigenlijk heb ik nergens spijt van gehad. De Kunstkring is een warme club mensen met een hartelijke betrokkenheid. Verbonden, maar ook los en zelfs een beetje anarchistisch”.
En filosoferend. “Eerst medicijnen gestudeerd, daarna economie, en dan toch weer met dokters omgaan. Ja dat is een andere wereld. De wereld van kunstenaars, deze tijd bij de Kunstkring is voor mij daarom wel erg verrijkend geweest. En ik blijf uiteraard gewoon doorgaan”. Mijn beeld van Hans. Verbonden en ook een beetje anarchistisch.

Theo  Aarsen