‘Dan neem je toch gewoon een hond?’

Hoe help je mensen die rouwen het beste? Wat zeg je wel, wat zeg je liever niet? En waar hebben mensen in rouw vaak het meeste behoefte aan? Vragen die werden beantwoord tijdens het Mantelmeeuw-symposium ‘Om woorden verlegen? Do’s en don’ts bij verlies en rouw’. Onderdeel van het programma was een theaterstuk

Hierin speelde drie actrices die verlies en rouw met emotie en ook humor onder handen namen. Een intieme uitwisseling van ervaringen tussen een van de actrices en een aantal bezoekers sloot deze bijzondere avond af.

Kwetsbaarheid en kracht
Iedereen die met verlies en rouw te maken heeft weet hoe moeilijk het kan zijn. En elk mens komt vroeger of later zelf of in de omgeving met de dood in aanraking. Voor De Mantelmeeuw (hospice en terminale thuiszorg) is het een onderwerp dat heel dichtbij staat, en waar voor veel mensen wat in te leren is.

Trudy ten Have (ervaringsdeskundige, professioneel rouwbegeleider en zorgvrijwilliger bij De Mantelmeeuw) opende de avond. Met heel praktische, meteen toepasbare tips en voorbeelden nam zij de zaal in haar presentatie mee. “Laat mensen niet met hun rouw zitten”, zegt ze, “en bedenk dat er ook geen termijn is waarop het ‘over’ zou moeten zijn. Houd contact, ook al weet je soms niet wat je moet zeggen. En geef vooral ook praktische hulp. Luisteren naar de verhalen van mensen helpt vaak beter dan goedbedoelde adviezen geven. Maak je vraag aan de rouwende klein. Niet ‘Hoe is het met je’, maar overzichtelijker ‘Hoe is het vandaag met je?’. En realiseer je: kwetsbaarheid en kracht gaan in een rouwproces vaak samen.”

‘Dan neem je toch gewoon een hond?’
In ‘Dan neem je toch gewoon een hond?’ lieten de drie actrices van Theatergezelschap De Kunst van het Rouwen – vanuit hun eigen ervaringen met verlies en rouw - zien wat er in een rouwproces kan gebeuren. Hun heel persoonlijke voorstelling legt een stuk van het rouwproces bloot. Bezoekers zagen hoe onhandig mensen met de beste bedoelingen iets kunnen zeggen dat de rouwende  volledig overhoop blaast. Maar ook hoe het (on)vermogen van mensen om om te gaan met de dood soms tot humoristische situaties leidt. Herinneringen aan de overledene zijn voor rouwenden meestal waardevol, “want welk geluk ligt er vaak in de herinnering aan geluk besloten”.

Elkaar nodig hebben
“We hebben elkaar heel erg nodig op dit soort grote thema’s”, zei actrice Stephanie Hulshof in de nazit van de voorstelling. In een intieme setting deelde een klein groepje mensen met haar hun eigen ervaringen met verlies en rouw. “Jullie maken van dat wat je meemaakte iets waarmee je een ander kunt helpen”, complimenteerde een van de bezoekers het theatergezelschap. “En soms is het net zo troostrijk als iemand voor je kookt als wanneer je samen herinneringen ophaalt of telkens weer je verhaal bij iemand kwijt mag.”