Niets wat het lijkt

Najiba Abdellaoui heeft afscheid genomen als stadsdichter van Woerden tijdens de nieuwjaarsreceptie van de Gemeente. In een roerende afscheidsrede toonde zij nogmaals haar grote betrokkenheid bij heden, verleden en toekomst van "de gemeenschap Woerden". Uit handen van de burgemeester ontving zij het eerste exemplaar van

Najiba Abdellaoui heeft afscheid genomen.

Afscheid als stadsdichter van Woerden tijdens de nieuwjaarsreceptie van de Gemeente. In een roerende afscheidsrede (zie onder) toonde zij nogmaals haar grote betrokkenheid bij heden, verleden en toekomst van "de gemeenschap Woerden". Uit handen van de burgemeester ontving zij het eerste exemplaar van een bundel met al haar (27) stadsgedichten.
Binnenkort te koop, inclusief dit afscheidsgedicht.

Najiba werd bij de uitreiking vergezeld van haar (kersverse) echtgenoot, zus en (trotse) ouders. Najiba woont nu in de Haag maar ze beloofde om nog regelmatig Woerden aan te doen, de stad die "hoewel vaak middelmatig benoemd" (dat dan wel weer) "toch heel uitzondelijk is"  Haar betrokkenheid bij "het Woerdense"spreekt ook uit de rede en uit haar gedicht hieronder.

"Goedenavond allemaal,

Wat bijzonder om hier te zijn, en ook nog eens als eregast. Twee jaar geleden was ik ook aanwezig op de gemeentelijke nieuwjaarsreceptie. Ik heb toen mezelf uitgenodigd en een gedicht gebracht over vuurwerk, voornemens en verwachtingen. Ik weet nog hoe ik over de rand van mijn net nieuwe bril, had ‘m letterlijk een half uur voor de receptie bij de opticien opgehaald, naar Woerden keek. Vandaag sta ik hier weer, en ja weer met een nieuwe bril, die ik letterlijk gisteren bij de opticien in Den Haag heb opgehaald. De brildragers en/of zorgverzekering-kenners onder ons herkennen het verband, om de twee jaar wordt namelijk je bril tot op zekere hoogte vergoed. Het is weliswaar een nieuwe bril, maar ik kijk nog steeds naar Woerden. Woerden is gegroeid, Woerden is veranderd, Woerden heeft hier en daar tegenslagen gehad en hier en daar successen geboekt. Dat is het leven. Mijn oude bril heeft heel veel van Woerden gezien. Dat is namelijk wat je als stadsdichter doet; kijken, ontrafelen, jezelf verwonderen, vragen stellen, oude zaken in een nieuw daglicht plaatsen en nieuwe zaken betekenis geven. Mijn nieuwsgierigheid is hierbij altijd de drijvende kracht geweest.

Bij mijn benoeming tot stadsdichter wilde ik deze sympathieke stad boordevol geschiedenis, en toekomst, die mijn thuis was geworden, iets teruggeven. Ik heb rondgekeken, vragen gesteld, ben de stad ingedoken en heb op iedere hoek mensen en verhalen ontmoet. Het resultaat is 27 stadsgedichten, 27 facetten van Woerden. Dit is wat ik vanavond bij mijn afscheid als stadsdichter teruggeef. Een andere bril, een nieuw perspectief.
Als dichter is het telkens weer de kunst om een ander licht op een situatie of onderwerp te laten schijnen. Immers, niets is wat het lijkt. Zwart en wit zijn saai, er valt veel meer te beleven in het grijsgebied. Dat is de plek waar nieuwsgierigheid en inspiratie gedijen.

Een stad met een rijke geschiedenis kan ook de meest gemiddelde stad van Nederland zijn. Niets is wat het lijkt. Ieder verhaal heeft meerdere kanten, dimensies die verder reiken dan onze eerste blik of gedachte.
Geen verrassing dat dit ook het thema van mijn laatste stadsgedicht is, getiteld ‘Niets wat het lijkt’. Waarom deze op het oog incomplete titel? Omdat het me opgevallen is dat als iets schijnbaar niet klopt, mensen nieuwsgierig worden naar het hoe en waarom. En dat is wat ik Woerden en al haar bewoners ook toewens, nieuwsgierigheid, een open blik en heel veel bezoekjes aan dat vruchtbare grijsgebied."

Niets wat het lijkt

Verhuisdozen reiken verder
dan de kerktop, de stadsgrens
zwaarbevochten
Wij pakken meer in
dan mijmeringen
potten vol ‘Weet je nog’
zakken vol jaren
Wij pakken bomen in, paden,
sloten zonder ingang
Misschien ook een beetje jij

Een zinsnede
of wellicht een heel gesprek
Als je aardig was nemen we
een afdruk van je woorden mee
Als je geen vragen stelde
laten we de tekens voor wat ze zijn
Jij voor wie jij bent

Wie weet wat jou beweegt
(bijna niemand)
Misschien verdrink jij wel iedere nacht
in gedachten ongedacht
een beangstigende angst
voor wat ons misschien wel wacht
Wie weet wat jou beweegt

Wie weet wat ons beweegt
(bijna niemand)
Wij worden bewogen door de wind
door het verleden, al wat ons bindt,
de taal die vergezichten voor ons spint
Wij willen altijd verder

Verder dan een dag waar iedereen naar omkijkt
Verder dan een gedachtengang
die onder haar eigen logica bezwijkt
Want niets is wat het lijkt

Deze ruimte niet, deze stad niet
Jij niet, ik niet
Dit gedicht niet
Zelfs deze laatste regel niet
Zelfs niet de tijd die immer
op hetzelfde ritme verstrijkt
Niets is wat het lijkt


Tot slot wil ik deze gelegenheid aangrijpen om iedereen te bedankt die op de een of andere manier aan dit Stadsdichterschap heeft bijgedragen. Bedankt.

Ik wens jullie veel gezondheid, inspiratie en nieuwsgierigheid toe.

Najiba Abdellaoui

In het kader van het afscheid als Stadsdichter van Woerden, 11 januari 2013
 

kb/1/13