Stadsgedicht 4; “Gildepoortje”,

Helga Huisjes maakte een nieuw stadsgedicht het "waarom" doet ze hier "uit den doeken". Op sommige uitnodigingen kun je als stadsdichter alleen maar enthousiast ingaan, al was het maar vanwege de prachtige naam; Gildepoortje. Een poortje klein van stuk maar vol betekenis en geschiedenis.

Vond haar weg terug naar de binnenstad nu ze - in stukken tevoorschijn gehaald - weer in ere hersteld is en werd geplaatst als Rijksmonument bij het Stadsmuseum en de Petruskerk. Als verbinding van de kerktuin naar de Havenstraat komt de link met haar kerkelijke én nautische achtergrond prachtig samen.

Gildepoortje

“Gildepoortje”,
zo’n kabbelend woordje;
rolt zo snel over de tong.
Van “gilde – schippersgilde”,
zo vloeiend, met snelheid.
Snelheid;
niet een eigenschap
die hoort bij deze poort.
De tijd kroop traag aan haar voorbij
als tuinpoort naar St. Nicolaasgang,
als poort naar wijn en aards vertier
en eenmaal in stukken opgeslagen
duurde het en duurde het;
maar ze vond haar weg
terug naar de stad.
Haar regenboogdoorgang
gaf hoop.
Zij die zich hard voor haar maakten
wisten het zeker;
deze gebroken dame
zou ooit weer fier rechtop staan.
Nu als verbinding
tussen Petruskerk en Havenstraat;
goddelijk en kabbelend.
Ons Gildepoortje.
Welkom terug.

Stadsdichter Helga Huisjes, september 2017