De Abstracte Landschappen van Ido Vunderink

Deze zomer (22 juli) overleed op 86 jarige leeftijd kunstenaar Ido Vunderink. Met onderstaande bijdrage wil Cultuur Lokaal een eerbetoon brengen aan de grote schilder van het Groene Hart. Ido is er niet meer maar zijn werk leeft voort. George de Wrede vertelt hieronder over de kunstenaar Ido P. Vunderink, over zijn inspiratiebronnen, en over wat kijken naar zijn werk met je kan doen.

Afb: “Rivier de Meije” door Ido P. Vunderink

De natuur heeft bepaald dat mensen de kleurencombinatie van blauw en groen mooi vinden. Als ik aan een warme dag denk dan doemt er bijna automatisch een beeld op van een strak blauwe lucht boven groene weilanden. Maar ik ben dan ook een inwoner van het Groene Hart. Hierboven zie je een foto van een schilderij van Ido Vunderink dat hij schilderde in 2004.

Toen ik het origineel zag werd ik er meteen betoverd.

Graag vertel ik jou iets over dit prachtige schilderij.

Kunstenaars hebben altijd wel voorbeelden nodig waardoor ze geïnspireerd worden. Ze kijken bijvoorbeeld naar kunstuitingen van andere culturen of naar het werk van andere kunstenaars of ze halen hun inspiratie uit de natuur.

Bij Ido kun je goed zien waardoor hij werd begeesterd. Hij haalde zijn inspiratie uit de omgeving waarin hij woonde. Op de afbeelding van het abstracte schilderij is niets herkenbaars te zien.

Horizontale kleurbanen worden begrensd door dikke rafelige lijnen. Hier en daar wijken ze wat af van de horizontale richting. Even onder het midden springt een turquoise baan direct in het oog.

Die groenen en blauwen lijken allemaal (kleur) familie van elkaar te zijn.

Het verfoppervlak (de verfhuid) op het linnen laat hier en daar onderliggende lagen verf zien. De manier van werken is schilderachtig waarbij de verf met kwast en paletmes in forse streken is opgebracht. De verf werd niet alleen op het palet gemengd maar ook op het doek zelf. Dit zogenaamde ‘nat in nat schilderen’ veroorzaakt een ander effect. Het zou mij niets verbazen als de schilder ook zijn vingers heeft gebruikt. Het geheel ziet er nogal doorwerkt uit, vind je ook niet?
Het is een schilderij dat je, als kijker, de ruimte geeft. De interpretatie van het onderwerp: rivier in landschap wordt in feite aan de kijker overgelaten.

Het is alsof de schilder zegt: “Je mag er in zien wat je wil 

maar mij gaat het vooral om de kleuren, de vlakken en de richtingen.”

   Ido’s werk mag dan geen herkenbare voorstelling hebben, het heeft wel degelijk betekenis! Het verwijst naar de zichtbare werkelijkheid van land en water zoals je dat in De Meije zelf kunt zien. De horizontale banen op het doek zijn heel kenmerkend voor de stroken grond van het polderlandschap. Strakblauwe luchten zie je in onze woonomgeving bijna nooit. Hollandse zomers zijn meestal niet zo uitbundig! Maar het wisselend licht ten gevolge van het samenspel van zon, wind en wolken levert je in de werkelijkheid van alledag een heel scala aan kleurtinten op.

Ido Vunderink

De schilder is er niet meer

maar zijn kunst wel!

Ben je misschien nieuwsgierig geworden naar zijn abstracte landschappen? Ido’s werk kun je op veel plaatsen tegenkomen en voor het bekijken van een groot abstract landschap hoef je niet eens zo ver. In het gemeentehuis van Woerden hangt zijn laatste schildering. Het betreft een doek van maar liefst 3 bij 4 meter.
   Ach, er valt zoveel te vertellen over dat schilderij maar ik vermeed bewust om een afbeelding van dat kunstwerk aan mijn tekst toe te voegen. Waarom? Het antwoord luidt dat een afbeelding van zo’n magistraal werk niet veel meer is dan een slap aftreksel van het origineel.

Om een kunstwerk als dit echt te kunnen beleven

is het beter dat je zelf gaat kijken!

EINDE

_{Beeldrecht:
Het schilderij “Rivier de Meije” door Ido P. Vunderink  komt uit de fotocollectie van Stadsmuseum Woerden en is eerder beschikbaar gesteld voor educatieve doeleinden. Het portret van Ido werd beschikbaar gesteld door Cultuur Lokaal.}

_{Aanbevolen literatuur: Ido Vunderink:Cees Straus. ISBN 90-5349-303-4D/1999/0012/11}

Info op wikipedia