Participatiewet in Poezie

Stadsdichters maken niet alleen maar stadsgedichten, soms maken ze een gedicht omdat ze woorden voelen die geschreven moeten worden, of omdat ze "midscheeps" getroffen worden door een, om poëzie schreeuwende, gebeurtenis en soms gewoon omdat ze zin en inspiratie hebben. Dus Helga Huisjes schreef dit gedicht.

* Participatiewet

Vroeger op het schoolplein:
jij wel, zij niet,
hij wel, ik niet.
Niet
mee mogen
doen
tellen;
een, twee, drie, vier, vijf…

.. achtentwintig, víjfenvíjftig,
bent u al zo oud, meneer?
Blijft u maar thuis,
bij de kachel,
dan kan er ook niks
fout gaan.
Dan branden wij onze handen
niet aan u.

Acht, vijf, een, drie
code van de deur
die elke dag
weer niet
voor haar opengaat.
Haar tehuis, haar “thuis”;

zo voelt het nooit;

Naar buiten wil ze
daarbuiten wil ze
trots zijn op talent.

Gedragen door een wet
- op handen -
loopt een man
mij voor
richting oude kaas.
“Uit ’t pakhuis, dame,
hoe ouder, hoe pittiger.”
Statige stem

Gedragen
op haar scheve voeten,
niemand
die zich eraan stoort
niemand die het ziet;
iedereen ziet háár.

“Wat kan ik

voor u

betekenen?”

Waardig
Woerden
Werkt

Helga Huisjes,

Dit gedicht was een van de inzendingen van Helga n.a.v. een schrijfopdracht om mee te dingen naar het stadsdichterschap.

*Sinds 1 januari 2015 werd de Participatiewet landelijk aangenomen om ouderen en 'beperkten' eerder aan werk te kunnen  helpen. ‘Woerden Werkt’ is een gemeentelijk project om in dit kader opdrachtgevers en werkzoekenden aan elkaar te koppelen. In Woerden werd dit project extra belicht door een 'kennissessie participatiewet' die inspireerde tot dit gedicht.