Van het Hart, column Marco van der Bij
Er is veel onpeilbaar leed en onvatbaar geweld op onze aardkluit. Vaak veraf, regelmatig niet zo veraf en soms dichtbij. Gebeurtenissen die tot nadenken stemmen. Waarom dat geweld?, waarom die angst? Waarom zo weinig liefde voor die ander? Waarom is het een pestbende in de wereld? Dit houd ook onze "oude" stadsdichter bezig. Op zijn Marco's, (poëtisch en recht voor zijn raap) schrijft hij in zijn column zijn gedachten neer.
Van het hart
Genadeloos
slaat de regen ruig totdat
er niets beweegt dan gewillig water
vastberaden heel even dieper duiken
in veel voorkomende verhalen
vol gruweldaden en verraad
vannacht vraag ik me af
hoeveel geweld deze wereld kan verdragen?
zijn er überhaupt maatstaven
voor de hoeveelheid leed die een mens kan zien?
wat er erger is dan angst om te durven vragen?
kun je meer verliezen
dan het recht om zelf te mogen kiezen?
is het mogelijk om te leven met de wetenschap
dat je zelfs voor zwijgen
kan worden opgepakt?
men maakt misbruik
van stukken uit belerende boeken
door ze uit hun context te rukken
totdat de tekst werkelijk nergens meer op slaat
bijna lachend kijk ik toe
hoe ze het keer op keer presteren respectloos
citaten van diverse profeten als bron
voor geweld te presenteren
terwijl men onder valse voorwendselen zweert
bij strak regime en desnoods torenhoge
golven van bloed als noodzakelijk kwaad
voor de goede zaak
en vooral dan ja……
vooral dan vaak benadrukken dat
elke vorm van reactie uiteindelijk uitmondt
in een nieuwe tsunami van terreur
of je wilt oppassen alsjeblieft
want wie weet
ben jij wel als volgende aan de beurt
mensenlevens blijkbaar te marginaal
om zware economische belangen de rug toe te keren
en laten we het maar niet hebben over
zogenaamde vernieuwende generaties hoge heren
die weigeren
om van aloude fouten te leren
het vertikken om dictatoren
op de vingers te tikken
omdat ze wijken
voor de ziekelijke macht van politiek
in de walgelijke vorm van
we houden ons van de domme
verbergen en verscheuren alles
onder de mantel der liefde
een grote hoop zand erover en voor altijd doen
alsof het er niet is
natuurlijk weet ik dat ook ik
het juiste antwoord niet ken
gok ik te vaak mis
verlang ik naar meerkeuze
een simpel A,B of C
desnoods een moeilijke D
maar voorlopig rest er niets dan
mijn liefde voor het mens zijn te laten zien
gewoon omdat het hier kan
en er niemand
maar dan ook echt niemand is
die me dat verbiedt
Marco van der Bij, juli 2016